Dinimizde beş çeşit maldan zekât verilir. Bunlar altın, gümüş ve paralar, maden ve defineler, ticaret malları, zirai ürünler ve hayvanlardır. Bir malın da zekâta tabi olması için şu şartları taşıması gerekir: Nisap miktarına ulaşması, malın nâmî (büyüyen, artan) bir mal olması, mala tam manası ile sahip olunması ve zekât mükellefinin borçlu olmaması. Zekâtı verilecek malın mülkiyetine sahip olmanın yanında, bu malın elde olması da gereklidir. Yani malın fiilen mülk sahibinin elinde bulunması veya onun hüküm ve tasarrufu altında olması gerekir. Buna göre, mülkiyeti kendisine ait olduğu hâlde elinde mevcut olmayan mala veya elinde bulunduğu hâlde sahibi olmadığı mala zekât gerekmez.

Normal olarak oturulan ev zekâta tabi olmaz. Yine zekâta tabi olacak statüde bir ev ise (örneğin satışa arz edilen bir ev gibi) ve üzerinde haciz var ve satılamaz pozisyonda ise de zekâta tabi olmaz. Alacaklı tarafından istenilebilecek olan borçlar zekâtın farz olmasına engeldir. Bu borç vadeli mal alımından doğmuş olabileceği gibi ödünç para almaktan veya başkasına kefil olmaktan dolayı da meydana gelmiş olabilir. Borcun doğum nedeni ne olursa olsun, insanlar tarafından istenebilir nitelikte ise, önce bu borçları düşme hakkı vardır. Bu borçlar düşüldükten sonra geride nisap miktarı mal kalmazsa zekât yükümlülüğü bulunmaz. Ancak insanlar tarafından isteyeni bulunmayan adak, kefaret ve hac gibi borçlar ise zekâtın farz oluşuna engel teşkil etmez.