İslam dini insanlığa hayat enerjisi sunan bir dindir. Onda donukluk, bedbinlik ve monotonluk yoktur. Çünkü bu din, insanlar için gelmiş ve insanın her türlü ihtiyacına imkân sağlayan esaslar koymuştur. Sınırları ve isimleri belli yasakları olmuştur. Ancak onların dışında kalan her şeyi insanın emrine amade kılmıştır. Nişan, düğün ve eğlenceler de içinde haram unsurlar yoksa mübah olan insani uygulamalardır. Nitekim ashabın bu sahada da uygulamaları bize kadar gelmiştir. Örneğin, Hz. Âişe (r.a.) validemiz yanında büyüttüğü bir kızı ensardan birisiyle evlendirmiş ve onu kocasının evine götürmüş. Geriye döndüğünde Allah’ın Resûlü (s.a.v.) ona sormuş: “Ensar hanımları lehviyyatı (şarkı/türkü) sever; siz bir lehiv (şarkı/türkü) söylemediniz mi?” Hz. Âişe “Biz ne söyleyecektik yâ Resûlallah?” diye sorunca da Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Şöyle söyleyebilirdiniz:” deyip adına recez dediğimiz bir şiir okumuşlardır.[1] Hz. Âişe (r.a.)’dan gelen bir başka rivayette de şöyle buyurulmuştur: “Nikâhlarınızı ilan ediniz; bunu mescitlerde yapınız ve def çalınız.”[2] Amr b. Sa’d anlatıyor: “Kureyze Bin Ka’b ve Ebû Said el-Ensarî’nin yanına vardım. Bir düğünde idiler ve yanlarında şarkı ve türküler söyleniyordu. Onlara ‘Siz Resûlullah (s.a.v.)’in ashabından ve Bedir gazilerindensiniz. Yanınızda bu tür şeyler nasıl oluyor?’ dedim. Bana şöyle cevap verdiler: İstersen otur bizimle dinle, istersen git. Resûlullah (s.a.v.), bize düğünlerde bu tür lehviyata (eğlencelere) ruhsat vermiştir.”[3] Bu hadîs-i şeriflerden anlaşılıyor ki düğünlerde, sünnetlerde ve sair sevinçli zamanlarda bazı eğlenceler yapılabilir. Haram olan şeylerden; örneğin, içki ve kadın erkek ihtilatı (iç içeliği) gibi şeylerden uzak durarak her toplumun örf ve âdetine göre bir eğlence tarzı mümkündür.