İftiraya uğrayan kişi, müfterisi af dilerse affetme yoluna gitmelidir. Bu manada en güzel örnek Hz. Ebû Bekir (r.a.) efendimizdir. İfk hadisesi olarak bilinen olayda, daha önce Hz. Ebû Bekir (r.a.)’in ihsanları ile hayatlarını idame ettiren bazılarının da bu dedikodu işlerine dâhil olduğunu görünce, Hz. Ebû Bekir (r.a.) artık onlara bu yardımları yapmayacağını yeminle ifade etmişti. Bunun üzerine Nûr suresindeki şu âyet-i kerîme inzal oldu: “İçinizden faziletli ve servet sahibi kimseler akrabaya, yoksullara, Allah yolunda göç edenlere (mallarından) vermeyeceklerine yemin etmesinler; bağışlasınlar, feragat göstersinler. Allah’ın sizi bağışlamasını arzulamaz mısınız? Allah çok bağışlayandır, çok merhametlidir.”[1] Bunun üzerine Hz. Ebû Bekir (r.a.) yeminini bozdu ve yardımlarını devam ettirdi. Cenâb-ı Hak iftiranın her çeşidinden muhafaza buyursun.