Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in uygulamalarına baktığımız zaman yardım amacıyla kurulmuş olan yardım kuruluşlarında çalışmak caizdir. Nitekim Peygamberimiz, Mekkeli müşriklerin kuraklık, kıtlık ve ihtiyaç içinde olduklarını haber alınca onlara yardım amacıyla arpa, altın ve hurma çekirdeği göndermişti. Gönderilen yardımları kabul eden Ebû Süfyan, “Allah kardeşimin oğlunu hayırla mükâfatlandırsın! Çünkü o, akrabalık hakkını gözetti.”[1] demiştir. Ayrıca Peygamber Efendimiz (s.a.v.), bir bakıma yardım kuruluşu olarak cahiliye döneminde kurulmuş bulunan Hilfü’l-fudul cemiyetine üye olmuş; Medine döneminde bu anlaşmayı anarak “Benim o andı bozup da, kızıl tüylü develere nail olmam, ondan daha sevgili değildir. Ben ona İslamiyet devrinde bile çağırılsam, hemen icabet ederdim.”[2] buyurmuştur.