İslam dini edep, terbiye, nizam ve intizam dinidir. Doğumdan ölüme, hayatın her safhasında, yemede içmede, giyimde kuşamda, bir yere girip çıkmada; kısacası her alanda bir Müslüman olarak korumamız ve hayatımızda tatbik etmemiz gereken edep kuralları vardır. Camilere girmenin, çıkmanın ve cami içinde bulunmanın da kendine has korunması gereken adap kuralları vardır. Camiye girerken sağ ayakla girmek, çıkarken sol ayakla çıkmak; camiye girerken selam vermek ve “Allah’ım rahmet kapılarını bana aç.” diye; çıkarken de “Allah’ım fazl ve keremini istiyorum.” şeklinde dua etmek cami adabındandır. Camide oturmak, duruma göre yatmak ve uzanmak yasak değildir. Ancak yine de sere serpe uzanmak yerine, cami ve cemaat içinde olduğunu unutmayarak, tesettür kaidelerine dikkat etmek gerekir. Sahabe-i kirâm, Efendimiz (s.a.v.)’in camide uzandığına dair haberleri bize aktarmışlardır. Bunlardan bir tanesi şudur:

Abdullah b. Zeyd (r.a.) anlatıyor: “Allah Resulü (s.a.v.)’i mescit içinde ayağını ayağı üzerine atmış olduğu hâlde sırt üstü yatarken gördüm.”[1] İmam Buhârî, Hz. Ömer ve Hz. Osman’ın da böyle yaptıklarını anlatır. Fakat Hafız İbn Hacer, “Onlar bunu istirahat zamanlarında yaparlardı; cemaatin içinde ise, kemal-i edep ve vakar içinde otururlardı.”[2] demektedir. Bizim örf ve geleneğimizde camilerde cemaatin yoğun olmadığı zamanlarda yatmak ve uyumak vardır. Ancak mümkün mertebe ayakların kıble istikametine denk gelmeyecek şekilde olması gerekir.