İnsanları engelliler ve her an engelli olmaya aday olanlar diye kategorize edebiliriz. Şu da bir gerçek ki, Allah tarafından verilen nimetler ölçüsünde imtihana tabi tutulan insanların engelli olanları sabır ile imtihanda iken, fiziki herhangi bir engeli olmayanlar da şükürle imtihandadırlar. Bir başka gerçek de şudur ki, gerek nimetin fazlalığının verdiği şımarıklıktan gerekse şükürsüzlük nedeni ile engeli olmayanlar daha fazla hata, günah ve isyan içindedirler. Elbette sağlıklı olmaları ve daha nice nimetlere nail kılınmalarına rağmen günah ve isyan deryasına batanlardan, engelli olmasına rağmen Rabbi’ne isyan etmeyerek O’na itaat eden ve eksikliğine sabreden insanın mükâfatı daha büyük olacaktır. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), müezzinlik görevini kendisi istemesine rağmen Hz. Ömer (r.a.) efendimize vermemiş, âmâ olan Abdullah b. Ümmü Mektûm (r.a.)’a hem müezzinlik görevini vermiş hem de 13 defa Medine emiri yapmış ve kendi vekâletini vermişti. İman, ibadet ve diğer her türlü sorumluluk karşısında engelli ile engelli olmayanlar arasında fark yoktur. Fakat Allah (c.c.), kullarından güçleri nispetinde sorumluluk bekler. Kullarının gücünün yetmeyeceği şeyleri onlardan istemez. “Allah hiç kimseye gücünün yeteceğinden başka yük yüklemez.”